การปฏิบัติภารกิจสัปดาห์ที่ 14 ตั้งแต่ กรกฎาคม 2559
วันจันทร์ที่
18
กรกฎาคม 2559
ในวันนี้ได้พบผู้ใหญ่ซึ่งเป็นบุคคลสำคัญในวงการหนังสือนิทานสำหรับเด็กซึ่งก็คือ
อาจารย์ปรีดา ปัญญาจันทร์ เรียนรู้เทคนิคการเล่าเรื่อง ซึ่งมีการทำกิจกรรมด้วย
โดยทุกคนจะได้ประเด็นเรื่องที่แตกต่างกันไป มีทั้งคำสั้นๆอย่าง ผีปอบ อิสระ
การเดินทางไกล อาหารพื้นบ้าน มะม่วงหลงฤดู การสังเกต
ซึ่งแล้วแต่คนที่ได้โจทย์จะตีความและถ่ายทอดออกมาให้ผู้ฟังได้รับรู้
สำหรับตัวเองพูดในเรื่อง เป้าหมายชีวิต ซึ่งคิดว่าเป็นโจทย์ยาก
เพราะรู้สึกว่าเป้าหมายเป็นอะไรที่ใหญ่เหลือเกิน เราไม่ค่อยชัดเจน
เพราะชอบทำอะไรไปเรื่อยๆ ชอบตัดสินใจแบบไม่ไตร่ตรอง แต่ก็พยายามหาแนวทางที่จะเป็นเป้าหมายของเรา
อย่างการได้รับการยอมรับจากคนอื่น การได้ช่วยคนอื่นทั้งการทำงานและการให้คำปรึกษาและจากกิจกรรมนี้
ก็ได้เห็นมุมมองความคิด อย่างที่มีคนบอกว่าเป้าหมายของเราก็เปลี่ยนไปตามช่วงวัยอยู่แล้วคงไม่ใช่ทุกคนที่จะยึดมั่นในเป้าหมายเดิมตลอดเวลา
นั่นแสดงว่าทุกอย่างมีการเปลี่ยนแปลง ความหวังก็เช่นกัน
ก็มีการสิ้นหวังบ้างแต่อยู่ที่ว่าจะกลับมามีความหวังใหม่ได้เร็วเท่าไหร่
นอกจากสิ่งเหล่านี้จะฝึกการเล่าเรื่องแล้วยังฝึกการฟังคนอื่นมากๆด้วย
โอกาสมีน้อยและสูญเสียได้ง่าย โอกาสที่จะพูดแล้วมีคนตั้งใจฟังก็มีไม่มากเช่นเดียวกัน
เป็นกิจกรรมปิดท้ายการเรียนรู้ที่ปากช่องอย่างสวยงาม
วันอังคารที่
19
กรกฎาคม 2559
วันนี้ต้องเดินทางกลับอุบลฯแต่ไม่ทันรถรอบเช้าทำให้เสียเวลาและเสียความรู้สึกแต่โชคดีที่ทุกอย่างผ่านไปได้ เรากลับรถไฟรอบเที่ยง ผู้โดยสารเยอะมากเพราะเป็นช่วงวันหยุดยาวเทศกาลเข้าพรรษา ช่วงแรกที่รถไฟเคลื่อนขบวนออกต้องยืน แล้วก็นานพอสมควรกว่าจะได้นั่ง พอถึงอุบลฯก็ต้องเจอปัญหารถติดก็เลยไม่มีรถกลับบ้านต้องนั่งชาร์ตแบตโทรศัพท์อยู่ขนส่งนานมากเพราะไม่รู้จะไปไหน ที่แบตโทรศัพท์หมดก็เพราะว่าตอนกลางคืนไฟดับ ไม่ได้ชาร์ตไฟไว้ และสิ่งสำคัญที่ได้เรียนรู้คือการรักษาเวลาเห็นคุณค่าตรงต่อเวลา ทุกนาทีมีความสำคัญ
วันพุธที่
20 กรกฎาคม 2559
ประเพณีแห่เทียนเข้าพรรษาที่จังหวัดอุบลฯ
มีเวลาเยี่ยมชมงานไม่มากเพราะต้องเดินทางกลับบุรีรัมย์
มีความโชคร้ายเกิดขึ้นแต่ในความโชคร้ายก็มีความโชคดีอยู่เช่นกัน
อย่างแรกของความโชคร้ายคือรถไฟเคลื่อนขบวนออกจากสถานีต้นทางไปได้ประมาณ 2 ชั่วโมงยังต้องยืนเพราะไม่มีที่นั่งว่างเลย แล้วที่โชคดีคือมีชาวจีน 3
คนที่กำลังเดินทางกลับจากการเยี่ยมชมงานเทศกาล แต่มีอีก 1 คนที่ไม่ได้มาด้วยกันพอดีมีคนชวนคุยแล้วก็คุยกันสนุกสนาน
ในตอนแรกไม่กล้าคุยด้วยกับ 3 คนนี้แต่พอเห็นเขายืนหลับบนรถไฟ
ที่ต้องยืนหลับเพราะไม่มีที่นั่งก็เลยต้องยืนแล้วก็ง่วงนอน ก็เลยต้องสะกิดเขาเพราะกลัวเขาตกและบอกให้เขาระวังและจากนั้นก็ได้ถามว่ามาจากไหน
มากี่คน มาทำอะไร จะไปที่ไหน
ซึ่งพวกเขาน่าจะพักอยู่ที่บุรีรัมย์แต่มีหนึ่งคนที่มาด้วยกันเกิดปวดท้องระหว่างทาง
ก็มีคนที่มีน้ำใจเสียสละที่นั่งให้ ทั้งคนที่ช่วยพัดวี หายาให้ดม
แต่เธอก็ปวดท้องมากเลยต้องลงสถานีที่ใกล้ที่สุดเพื่อไปหาหมอ
ก็เลยได้เจอกันแค่นั้นส่วนเราก็อดทนยืนบนรถไฟต่อไป
นั่งบ้างยืนบ้างเพื่อให้คนอื่นได้นั่งด้วยซึ่งสิ่งที่ได้รับก็คือรอยยิ้ม พอถึงคราวที่เราจะได้นั่งก็ต้องกล่าวขอบคุณ
ทำให้การเดินทางครั้งนี้กลายเป็นการเดินทางที่มีสีสัน
วันพฤหัสบดีที่ 21 กรกฎาคม 2559
หลังจากที่หยุดไปเป็นเวลา 5 วัน วันนี้เป็นวันที่จะได้มาพบกัน จากการที่ไปเรียนรู้การทำโยคะและ Body scan ที่ปากช่อง คุณครูได้นำกิจกรรมโยคะที่มีความคล้ายคลึงกับแบบที่ไปฝึกปฏิบัติ นำมาปรระยุกต์ใช้ ซึ่งเห็นขั้นตอนที่ชัดเจนกว่าตอนที่ไม่มีข้อมูลในการเรียนรู้ ช่วงที่สังเกตเฉยๆ การเรียนการสอนในสัปดาห์นี้ก็ไม่มีอะไรมาก เนื้อหาก็สอนจนจบแล้วส่วนใหญ่ก็เคลียร์งานค้าง สรุปองค์ความรู้หลังเรียน ซึ่งในส่วนของพี่มัธยมฯก็มีการนำเสนอการเรียนรู้โดยการจัดกิจกรรมเพื่อให้น้องๆได้เรียนรู้ เป็นการเผยแพร่ความรู้อีกทางหนึ่ง ซึ่งพี่บางส่วนที่นำเสนอกิจกรรมให้พี่ป.6 เป็นการทำน้ำส้มสายชูจากแอปเปิ้ล ซึ่งได้ความสนุกสนานและการเรียนรู้ร่วมกัน
วันศุกร์ที่ 22 กรกฎาคม 2559
กิจกรรมหนึ่งที่สำคัญที่สุดในวันนี้คือ กิจกรรมกำจัดเหาให้พี่ๆประถมฯ ซึ่งเป็นเหมือนปัญหาของผู้หญิงในช่วงวัยหนึ่งซึ่งน้อยคนนักที่จะหลุดพ้น ซึ่งในกิจกรรมนี้แสดงให้เห็นถึงความใส่ใจของคุณครูที่สร้างเสริมบุคลิกภาพและสุขภาพที่ดีให้กับนักเรียนและแสดงให้เห็นเลยว่า โรงเรียนไม่ได้สอนเพียงแค่การแก้ปัญหาด้านความรู้ แต่สอนวิธีการแก้ปัญหาทุกๆอย่างและสอนวิธีเสาะแสวงหาแนวทางในการแก้ปัญหา
วันเสาร์ที่ 23 กรกฎาคม 2559
ในช่วงบ่ายของวันนี้มีนัดคุยเรื่องการทำแผนโยคะซึ่งนำมาเรียบเรียงให้สละสลวย พร้อมที่จะถ่ายทอดให้กับบุคคลอื่นสามารถนำไปปฏิบัติได้ ในบางครั้งก็ทำให้เรียนรู้ว่า การเรียนรู้แค่ตัวเองอาจจะง่ายแต่ถ้าต้องเรียนรู้เพื่อเผยแพร่ไปสู่บุคคลอื่นต้องเรียนรู้และเข้าใจจริงๆ ให้การส่งต่อข้อมูลตรงตามเป้าหมายและตรงตามประเด็นสำคัญมากที่สุด
วันอาทิตย์ที่
24
กรกฎาคม 2559
วันนี้เป็นวันที่ยุ่งอยู่กับงานค้างของตัวเองเหมือนกัน ซึ่งค้างไว้มานานมาก ทั้งที่เป็นงานง่ายๆแต่ผัดวันประกันพรุ่งอยู่เรื่อยๆทำให้งานไม่คืบหน้า การทำแบบนี้ทำให้เรานึกเสียดายเวลา ที่เอาไปทำในสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ ทำให้สูญเสียโอกาสหลายอย่าง เสียโอกาสที่จะทำในสิ่งที่อยากทำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น