การปฏิบัติภารกิจในสัปดาห์ที่ 11 ตั้งแต่วันที่ 27มิถุนายน-3 กรกฎาคม 2559
วันจันทร์ที่
27
มิถุนายน 2559
ในสัปดาห์นี้
จะมุ่งกระบวนการสังเกตไปที่กิจกรรมการเรียนรู้ PBL ซึ่งกระบวนการวางแผนและการจัดกิจกรรม
จะเริ่มตั้งแต่การหม่าข้าวทำขนมจีน โดยข้าวที่ใช้เป็นข้าวจ้าวที่คนพื้นเมือง จะเรียกกันว่า
ข้าวหนัก ลักษณะเม็ดข้าวสั้นๆและมีความแข็ง
รวมถึงนวดแป้งสำเร็จรูปหรือแป้งสดควบคู่ไปด้วย เนื่องจาก พี่ๆ ป.6 จะทำขนมจีนทั้ง 2 แบบ คือ แบบแป้งหมักและแบบแป้งสด
ซึ่งขั้นตอนการทำขนมจีนแป้งหมัก ต้องหม่าข้าวไว้ก่อน ส่วนของการทำขนมจีนแป้งสดเพียงแค่ซื้อแป้งสำเร็จรูปมาทำได้เลย
ซึ่งแป้งทั่ใช้ก็เป็นแป้งข้าวเจ้า
วันอังคารที่ 26 มิถุนายน 2559
การสังเกตกระบวนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ PBL ยังอยู่ที่การเรียนรู้การทำขนมจีน เป็นขั้นตอนต่อเนื่อง สิ่งที่เห็นมากที่สุด คือ
ความตั้งใจของเด็กๆเพื่อให้งานสำเร็จ เพื่อทำให้เส้นขนมจีนออกมาเป็นเส้น ส่วนครู
ก็เป็นคนที่คอยควบคุมกิจกรรมให้เสร็จตามเวลา หลายคนสนุกสนานกับสิ่งที่ทำ
แต่หลายคนก็ทำเพื่อให้เสร็จ ระหว่างที่ทำ พยายามทิ้งคำถามให้กับพวกเขา
ทั้งเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ การเปลี่ยนแปลงสถานะของสาร
หรือทุกๆเรื่องที่เป็นความรู้ที่ซ่อนอยู่ในทุกกิจกรรม
แต่บางคนเขาไม่เข้าใจสิ่งที่เรากำลังทำ เขาก็จะไม่ตอบคำถามจะตั้งใจทำอย่างเดียว
ซึ่งส่วนตัวคิดว่า ถ้าเขา ไม่สงสัยกับสิ่งที่ทำหรือไม่ตั้งคำถามขณะที่ทำกิจกรรม
เขาจะเกิดการเรียนรู้และเสาะหาวิธีแก้ปัญหาอย่างไร
บางทีเขาก็อาจจะนึกไม่ถึงเกี่ยวกับสิ่งเล็กน้อย อย่างการกะประมาณน้ำ
หรือปริมาณแป้ง แต่ชื่นชมพวกเขาคือ การมีความกล้าที่จะทำ แล้ววันนี้มีความพิเศษ
เนื่องจากมีนักเรียนชั้น ม.6 จากสาธิตมหาวิทยาลัยมหาสารคาม
มานำเสนองานวิจัยของเขาเอง
ทำให้ครูทุกคนต้องถูกเรียกเข้าห้องประชุมด่วนๆเพื่อไปรับฟังและร่วมเรียนรู้
ซึ่งทำให้เห็นอะไรหลายๆอย่างเขาสามารถทำงานออกมาได้ดี เทียบเท่ากับนักวิจัยในระดับมหาวิทยาลัยในขั้นพื้นฐาน
การวางตัวไม่เหมือนกับนักเรียน ม.6 มีความเป็นผู้ใหญ่
มีภูมิฐานมีความมั่นใจและน่าเชื่อถือ ซึ่งเป็นบุคลิกที่ดี
สามารถนำมาเป็นเรื่องราวที่ช่วยสร้างแรงบันดาลใจให้กับนักเรียนอีกหลายๆคน
วันพุธที่
29
มิถุนายน 2559
“ความสุขของผู้ให้
คือการเห็นความตั้งใจของผู้รับ”
ในทุกๆครั้งที่มีการจัดกิจกรรมอะไรก็ตาม
เชื่อได้เลยว่าต้องตั้งความหวังไว้ถึงผลตอบรับที่จะเกิดขึ้น
ความหวังสำคัญคือความตั้งใจของผู้เข้าร่วมกิจกรรม
นั่นแสดงว่าผู้ที่ทำกิจกรรมพึงพอใจ ชอบใจที่จะทำกิจกรรมนั้นจึงมีความตั้งใจทำ
จากเหตุการณ์กิจกรรมทดลองของชุมนุมวิทย์น่ารู้ก็ทำให้ได้เรียนรู้เกี่ยวกับการจัดกิจกรรม
เพราะทุกๆครั้งที่จะเลือกกิจกรรมสำหรับเด็กจะต้องใช้ความคิดมาก กลัวกิจกรรมจะไม่สนุกไม่น่าสนใจ
และปรากฏว่ากิจกรรมกาวอากาศที่เลือกให้เด็กทำ ใช้อุปกรณ์ในการทำง่ายๆมีเพียงลูกโป่งกับถ้วยกระดาษก็เพียงพอสำหรับการเรียนรู้ครั้งนี้
รูปแบบกิจกรรมคือพวกเขาต้องเป่าลูกโป่งด้วยตัวเองและทำให้แก้วติดกับลูกโป่ง
ทำให้เห็นความตั้งใจ มุ่งมั่นพยายามของหลายๆคนที่นั่งเป่าลูกโป่งไม่พูดไม่จากับใคร
พยายามทำภารกิจให้สำเร็จและนำลูกโป่งที่เป่าเสร็จแล้วไปให้ใครก็ได้ บางคนก็ให้น้อง
บางคนก็ให้คุณครู ถึงแม้ว่าหลักการทางวิทยาศาสตร์ที่ได้จะไม่แน่น แต่ก็หวังเสมอว่า
เมื่อถึงคราวที่อยู่ในสถานการณ์ที่พวกเขาต้องใช้ พวกเขาก็น่าจะนึกถึง
วันพฤหัสบดีที่
30
มิถุนายน 2559
เรื่องราวของกิจกรรมต่างๆมักจะสืบเนื่องมาจากการที่ได้รับมอบหมายจากการประชุมในสัปดาห์ที่ผ่านมา
พื้นที่รับผิดชอบของพี่ๆป.6เพิ่มขึ้นไปถึงลานจอดรถ จากเดิมอยู่แค่ลานไผ่และสวนป่า
และวันนี้มีการประชุมครูประถมฯ
นอกจากนำเรื่องราวการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนมาถ่ายทอดแล้ว ก็ต้องมีการนำไปพัฒนาแก้ไขเป็นเรื่องปกติ
เพื่อนๆนักศึกษาฝึกสอนวิชาภาษาไทยก็ได้พัฒนาฝีมือในการสอนอยู่เรื่อยๆทุกวัน ส่วนตัวเราก็เข้าไปมีส่วนร่วมบ้างและเป็นนักสังเกตเก็บทุกๆรายละเอียดเพื่อช่วยครูประจำชั้นแก้ปัญหาในชั้นเรียนในบางเรื่อง
อย่างการเรียนรู้วิชาPBL
จะมีนักเรียนตัวแทนกลุ่มที่ต้องทำการหมักข้าวค้างคืน ต้องล้างข้าวที่แช่ไว้ประมาณ 3
วัน แล้วนำไปใส่ในกระสอบ และนำของหนักทับไว้ ซึ่งเพียงแค่นักเรียนสองสามคนก็ยิ่งต้องพูดกับเขามากความ
ด้วยความที่เป็นเด็กก็มักจะเล่น เพียงแค่ออกมานอกห้องเรียนก็หาเรื่องเล่น
ใช้เวลาในการล้างและหมักข้าวรวมๆแล้วเกือบ 30 นาที
กว่าจะได้ขนาดนี้ก็ต้องพูดแล้วพูดอีก สิ่งสำคัญในวันนี้ คือการพบปะพูดคุยระหว่างนักศึกษาฝึกสอน
7 คน และครูสอนภาษาอังกฤษชาวแคมารูน 1 คน
กับครูใหญ่ ซึ่งเป็นการแลกเปลี่ยนการจัดกิจกรรมในชั้นเรียน
ซึ่งโดยรวมก็เป็นการพูดคุยถึงการใช้ชีวิตความเป็นอยู่ บทบาทหน้าที่ในโรงเรียน
ซึ่งเป็นการพูดคุยสบายๆมากกว่า อีกทั้งยังได้ฝึกใช้ภาษาอังกฤษเพิ่มมากขึ้น
เพราะพูดไทยสลับกับภาษาอังกฤษเพื่อให้ทีชเชอร์เข้าใจไปพร้อมกันเพราะคำไทยบางคำอาจจะไม่ค่อยเข้าใจ
จะต้องพูดเป็นภาษาอังกฤษและจบท้ายด้วยการทานอาหารเย็นร่วมกันเป็นเมนูเมี่ยงปลาเผา
วันศุกร์ที่ 1 กรกฎาคม 2559
“แบ่งปันน้ำใจในวันห่อข้าวประจำเดือน”
เทศกาลของการแบ่งปัน
เกิดขึ้นทุกๆเดือนเดือนละครั้ง
วันนี้ก็เวียนมาถึงอีกครั้งสำหรับวันห่อข้าวประจำเดือนบวกกับอีกหนึ่งกิจกรรมในกิจกรรมผู้ปกครองอาสา
ซึ่งผู้ปกครองมาสอนการทำขนมจีนน้ำยาทำน้ำยาทานเองและได้มาร่วมทานข้าวกับลูกๆเป็นบรรยากาศที่อบอุ่น
เป็นความภาคภูมิใจของคนที่เป็นพ่อเป็นแม่ที่ได้นำความรู้ของตนเองมาถ่ายทอดให้กับเพื่อนของลูกเป็นการแบ่งปันสิ่งที่ไม่มีวันหมด
ไม่ได้เก็บไว้ให้ลูกคนเดียวแต่ได้ให้เพื่อนๆของลูก นั่นเปรียบได้ว่าไม่ใช่คนอื่นก็เหมือนลูกของตัวเอง
อีกอย่างหนึ่งคือเสมือนเป็นการได้เรียนรู้กับผู้เชี่ยวชาญจริงๆตามธรรมดา
คนๆเดียวอาจจะไม่ได้เชี่ยวชาญทุกเรื่อง ครูคนเดียวก็ไม่ได้สอนได้ดีทุกอย่าง
แต่ครูสามารถสร้างการเรียนรู้ให้กับผู้เรียนได้หลายอย่างด้วยการให้พบปะกับผู้เชี่ยวชาญกลายเป็นได้ครูหลายๆคนซึ่งไม่ใช่ใครอื่นไกล
เป็นพ่อแม่ของพวกเขานั่นเอง
วันเสาร์ที่
2
กรกฎาคม 2559
สืบเนื่องมาจากการเรียนรู้ในหน่วย
เล่าเส้นเป็นเรื่อง ของพี่ๆป.6 วันนี้เป็นวันที่จะต้องเรียนรู้นอกรั้วโรงเรียน
พวกเราจะเดินทางไปที่ โรงงานหมี่ตะคุแม่ตุ้ย อำเภอปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา
ซึ่งจะต้องเรียนรู้วิธีการทำเส้นหมี่ และประวัติความเป็นมา ว่ามีที่ไปที่มาอย่างไร
ซึ่งหลังจากสอบถาม ตัวนักเรียนเองก็ได้รับคำตอบให้กระจ่างใจว่า
ชื่อของหมี่ตะคุเป็นชื่อตำบล
หมี่ตะคุก็คือหมี่ที่อยู่ในจังหวัดนครราชสีมาหรือเรียกว่า หมี่โคราช
เป็นผลิตภัณฑ์เลื่องชื่อของจังหวัดนครราชสีมา
ขั้นตอนการทำต่างๆสามารถดูได้ไม่เป็นความลับ เป็นเหมือน SMEs
ซึ่งสามารถสร้างรายได้ให้กับชาวบ้านในละแวกใกล้เคียงที่มาทำงานเป็นลูกจ้าง
พวกเราใช้เวลาอยู่ที่โรงงานไม่นาน เพราะกระบวนการไม่ได้ซับซ้อน
เราใช้เวลาแค่นิดเดียวก็ดูเสร็จ
จึงเลือกไปอีกที่หนึ่งนั่นก็คือศูนย์การเรียนรู้สมุนไพรพื้นบ้าน บ้านหนองตาเข้ม
อ.นางรอง จ.บุรีรัมย์ อีกทั้งเป็นศูนย์เศรษฐกิจพอเพียง
เป็นหมู่บ้านตัวอย่างในการดำเนินชีวิต มีวิถีการดำเนินชีวิตที่เรียบง่าย
แม้ว่ารายได้ไม่ได้ล้นเหลือจนร่ำรวยแต่ก็มีเหลือเก็บ
ในการเรียนรู้กิจกรรมนี้อาจจะเป็นการวางแผนกะทันหันของครูแต่ก็เป็นความโชคดีที่เหมือนจะดีกว่าการไปดูการทำเส้นซึ่งเป็นสถานที่หลักที่ต้องไป
เพราะบ้านสมุนไพรจะมีความหลากหลายมากกว่า ซึ่งการเดินทางครั้งนี้นอกจากได้เรียนรู้เกี่ยวกับการทำธุรกิจเส้นหมี่และการดำเนินชีวิตแล้ว
ยังได้เรียนรู้การวางแผนในการดูแลนักเรียน
ซึ่งมีหลายอย่างตามมาทั้งเรื่องความปลอดภัย ความสะดวกสบาย
อาการเจ็บป่วยต่างๆที่อาจเกิดขึ้น
ต้องเตรียมพร้อมรับสถานการณ์รวมถึงมีแผนสำรองเสมอ และการตรงต่อเวลาอีกทางหนึ่ง
เพราะการเดินทางทุกครั้งเรื่องเวลามีความสำคัญมากยิ่งต้องเดินทางกันหลายๆคนทุกๆคนก็ต้องรักษาเวลาของตัวเองถ้าไม่อย่างนั้น
ก็จะทำให้คนอื่นเสียเวลาไปด้วย
วันอาทิตย์ที่
3
กรกฎาคม 2559
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น