การปฏิบัติภารกิจในสัปดาห์ที่ 10 ตั้งแต่วันที่ 20-26 มิถุนายน 2559
วันจันทร์ที่ 20 มิถุนายน 2559
วันที่ได้รับโอกาสดีๆประสบการณ์ที่เพิ่มขึ้นในการทำหน้าที่นักศึกษาฝึกสอนที่โรงเรียนลำปลายมาศพัฒนา เนื่องจากว่าโรงเรียนจะจัดระบบการทำงานของนักศึกษาฝึกสอนไว้เป็นอย่างดี ก่อนจะได้ลงสอนก็ต้องเรียนรู้วิถีของโรงเรียนก่อน จนถึงวันนี้เป็นเวลา 1 เดือนที่เรียนรู้วิถีในช่วงเปิดเทอม จึงได้รับโอกาสจากคุณครูประจำชั้นให้ทดลองสอนวิชา PBL ซึ่งได้เขียนแผน ตรวจแผน และแก้แผนไปแล้ว 1 รอบ ถึงแม้ว่าโรงเรียนอื่นๆที่นักศึกษาไปฝึกสอนจะเขียนแผนไปหลายรอบและสอนจนต้องสู้รบปรบมือกับเด็กจนชินชาไปแล้ว ในสัปดาห์นี้ได้รับโอกาสครั้งยิ่งใหญ๋ที่จะได้ลองสอนวิชา PBL ไม่รู้ว่าทำไมต้องตื่นเต้น ถ้าเป็นการสอนแบบโรงเรียนทั่วไปที่ไม่มีแผนก็สอนได้ เวลาเก็บเด็กก็ใช้เสียงดังให้สามารถคุมเด็กได้ แต่โรงเรียนนี้ไม่ใช่แบบนั้นไม่ใช่โรงเรียนทั่วไป เวลาสอนต้องใช้เสียงเบา ไม่ใช่เบาจนไม่ได้ยินแต่เป็นเสียงโทนต่ำเหมือนเสียงพูดปกติและนักเรียนสามารถฟังแล้วได้ยินทุกคน ถ้าพวกเขาไม่สนใจขณะที่ครูกำลังสอน มันก็เป็นสิทธิ์ของเขาแต่เขาก็มีสิทธิ์ที่จะเรียนรู้ เพราะฉะนั้นถ้านักเรียนไม่สนใจแสดงว่ากิจกรรมเราไม่น่าสนใจ เราจึงต้องเตรียมตัวเพื่อให้สามารถดำเนินกิจกรรมได้ โจทย์ในวันนี้คือนักเรียนจะเรียนรู้ว่าสิ่งใดบ้างที่อยู่ในเส้น จึงเลือกการสอนโดยการเปิดคลิปวีดีโอให้เขาดู แต่คลิปเรื่อง อะไรอยู่ในเส้น ไม่ตอบโจทย์ที่ตั้งขึ้น นักเรียนจึงไม่ค่อยบรรลุผล เราอยากให้เขารู้ว่าในอาหารเส้นนอกจากมีสารอาหารที่พวกเขารู้จักและคุ้นเคยแล้วก็ยังมีสารปนเปื้อนต่างๆที่เป็นอันตรายที่เราควรหลีกเลี่ยง หรือแม้แต่รู้จักส่วนผสมของเส้นแต่ละชนิด นอกเหนือจากเส้นขนมจีน เส้นก๋วยเตี๋ยวหรือเส้นหมี่ ต้องชี้นำพวกเขาให้ไปถึงคำตอบเหล่านี้โดยไม่ใช่การบอกแต่เป็นการชี้แนวทาง สิ่งเหล่านี้เราจะทำได้ถ้ามีการเตรียมตัวที่ดีและคิดครอบคลุมคำตอบของนักเรียนให้ได้หลายๆทิศทางว่าเขาจะตอบคำถามมาในลักษณะไหน และยิ่งเขียนแผนให้ละเอียดเรายิ่งจะเห็นจุดบกพร่องที่จะสามารถแก้ไขได้ทันทีในขณะที่เตรียมก่อนสอนจริงอีกด้วย
วันอังคารที่ 21 มิถุนายน 2559
เริ่มต้นทำกิจกรรมในตอนเช้า ด้วยการทำจิตศึกษาที่ได้รับมอบหมายให้ทำวันอังคาร ซึ่งกิจกรรมที่เลือกมาเชื่อมโยงกับวิชาคณิตศาสตร์ ว่าด้วยเรื่องเศษส่วน มีชื่อกิจกรรมว่า เศษส่วนแบ่งปัน นอกจากเรื่องเศษส่วนแล้วก็สอดแทรกเรื่องของการรู้จักแบ่งปันอีกมิติหนึ่งด้วย ซึ่งทำให้เห็นอะไรหลายๆอย่างจากการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่นักเรียนถ่ายทอดมา บางคนอยากจะแบ่งอาหารบางอย่างให้น้อง ให้เพื่อน ให้พ่อแม่ บางคนที่บุคลิกกวนๆเขาก็จะตอบกวน ไม่ได้คิดลึกซึ้งเท่าไหร่ เขาก็อยากแบ่งให้ตัวเอง จากการแชร์ความคิดผ่านกิจกรรมทีละเล็กละน้อยเป็นสิ่งที่ช่วยขัดเกลาพวกเขา และเป็นการถ่ายทอดตัวตนของเขาที่จะค่อยๆเปิดให้ได้รับรู้และเข้าใจเพื่อนำไปสู่การพัฒนาอีกขั้นหนึ่งที่จะนำไปพร้อมๆกับความชอบและตัวตนของเขา
 |
 |
 |
 |
วันพุธที่ 22 มิถุนายน 2559
ผู้เรียน
นักเรียน หรือนักเรียนรู้ มีหลากหลายแบบเป็นเรื่องยากพอสมควรที่จะเข้าใจทุกคนแต่ทุกอย่างก็ต้องใช้ความพยายาม
บางคนที่ชอบเรียนรู้อยู่แล้ว อย่างเช่นคนที่ชอบคิดเลข ชอบคณิตศาสตร์
เขาก็จะใฝ่เรียนใฝ่รู้ด้วยตัวเขาเอง ครูจะคอยเป็นผู้ที่ให้การสนับสนุน ซึ่งเป็นการง่ายกว่าสำหรับคนที่ไม่เปิดรับการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆซึ่งมีแนวทางที่จะช่วยแก้ไขคือสร้างพวกเขาให้เป็นนักเรียนรู้เป็นสิ่งสำคัญอย่างหนึ่งที่โรงเรียนลำปลายมาศพัฒนากำลังทำอยู่
เพราะเมื่อไหร่ที่เขาอยากเรียนรู้ เขาก็จะมีความหิวกระหายการเรียนรู้
หาคำตอบให้กับชีวิตตนเอง การเรียนรู้ในช่วงบ่ายวันนี้เกิดขึ้นพร้อมกับเจ้าหน้าที่สาธารณสุขชุมชนที่เข้ามาตรวจสุขภาพประจำปีให้กับเด็กๆและหยอดวัคซีนป้องกันโรคไข้ลือดออกซึ่งตรงกับชั่วโมงที่ต้องสอนชุมนุมจึงต้องงดทำกิจกรรม
หลังจากที่ตรวจสุขภาพเสร็จแล้ว พี่ๆป.6เริ่มเรียน PBL ต่อ วันนี้เป็นกิจกรรมการทดสอบแป้งและน้ำตาล โดยใช้สารละลายไอโอดีนและสารละลายเบเนดิกซ์
นักเรียนแต่ละกลุ่มนำอาหารมาทดสอบ
และอย่างน้อยๆผลการทดสอบที่เกิดขึ้นคือการเปลี่ยนสีของสารละลายเมื่อหยดลงไปในสารทดสอบก็ช่วยให้พวกเขาได้ตระหนักว่า
อาหารที่กินเข้าไปที่ในฉลากบอกว่าไม่มีน้ำตาลความจริงแล้วไม่ได้เป็นตามนั้นเพราะฉะนั้นก็ต้องระมัดระวังในเรื่องการบริโภคต่างๆ
วันพฤหัสบดีที่
23
มิถุนายน 2559
การเรียนรู้นอกสถานที่วันนี้
พวกเราไปที่บ้านลุงจันทร์ ซึ่งอยู่หมู่บ้านหนองโดน อ.ลำปลายมาศ จ.บุรีรัมย์
บ้านของคุณลุงทำขนมจีน ซึ่งจะมีออเดอร์เข้ามาในแต่ละวัน
และมีการตั้งร้านขายเองบ้างหรือบางทีก็มีคนมาซื้อที่บ้าน
นอกจากเด็กๆจะได้ไปเรียนรู้วิธีทำแล้ว ยังได้ลงมือทำกันทุกคน
พร้อมทั้งซักถามข้อสงสัยเพื่อนำมาปรับใช้กับการทำขนมจีนของตนเองอีกด้วย
การเดินทางครั้งนี้ก็ได้รับการสนับสนุนจากผู้ปกครองซึ่งช่วยขับรถพาลูกหลานไปเรียนรู้นอกสถานที่และผู้ปกครองก็ได้เรียนรู้ไปพร้อมๆกัน
นอกจากทำเส้นขนมจีนแล้วก็มีการทำซั่วขนมจีนกินพร้อมกันเลย
น้ำใจจากผู้ปกครองซึ่งพวกเราเรียกเขาว่าผู้ปกครองอาสาฟังดูแล้วเหมือนกับว่าไม่มีอะไร
แต่ความจริงแล้วกิจกรรมหลายๆอย่างของโรงเรียนที่นักเรียนได้เรียนรู้อย่างคุ้มค่า
ก็เกิดจากน้ำพักน้ำแรงและน้ำใจในการแบ่งปันของผู้ปกครองอาสาที่พร้อมใจกันทำเพื่ออนาคตของเด็กๆเลยก็ว่าได้
การเรียนรู้ระหว่างการเดินทางไม่มีวันจบสิ้น
ในตอนเย็นที่เดินทางโดยรถไฟกลับอุบลราชธานีก็ได้รับน้ำใจจากผู้ปกครองน้องอนุบาล1 ซึ่งคุณแม่ก็พามาส่งถึงสถานีรถไฟทันเวลาที่รถไฟกำลังจะออกพอดีระหว่างเดินทางพวกเราก็ได้คุยกันเหมือนเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศ
AAR (After Action Review)
และใช้ช่วงเวลา 4 ชั่วโมงในการเดินทางคุยงานกันไปด้วย
เนื่องจากในวันพรุ่งนี้มีภารกิจในการช่วยงานอาจารย์ เป็นกิจกรรมที่ไปเสริมเล็กๆน้อยๆแต่เราก็ต้องให้ความสำคัญใส่ใจในการเลือกเพลงเพื่อที่จะใช้ในการทำกิจกรรมโค้ดคำจากเพลง
ทำให้การเดินทางครั้งนี้มีความหมายมากขึ้น
 |
 |
 |
 |
วันศุกร์ที่
24
มิถุนายน 2559
การสัมมนาในครั้งนี้โดยส่วนตัวแล้วไม่ค่อยมีความหมายกับนักศึกษามากเท่าไหร่เพราะนอกจากจะได้มาพบกันและพูดคุยความคืบหน้าของงานวิจัยแล้ว
ก็มีกิจกรรมอื่นเล็กๆน้อยๆแต่ได้ไปเรียนรู้จากอาจารย์นิเทศ
ซึ่งไปเป็นวิทยากรอบรมที่กระทรวงศึกษาธิการ ได้นำกิจกรรมที่เตรียมกันไว้ไปให้ผู้เข้าอบรมทำ
ซึ่งจุดประสงค์ที่อาจารย์ให้ไปพบที่ห้องอบรมก็เพื่อให้ได้ไปสัมผัสบรรยากาศของการอบรมที่มีผู้เข้าร่วมอบรม
200
คนและมีวิทยากรบรรยายในช่วงบ่ายแค่เพียงคนเดียวซึ่งมีเวลาในการอบรมไม่มาก
เป็นเรื่องท้าทายสำหรับอาจารย์ที่จะต้องกระชับเนื้อหามากมายให้อยู่ภายในเวลาจำกัดและให้ได้รับใจความสำคัญให้ครบ
หลังจากเสร็จกิจกรรมก็ได้นั่งล้อมวงคุยกัน
ซึ่งนักศึกษาฝึกสอนจากอีกโรงเรียนหนึ่งก็มีเรื่องเล่ามากมายพวกเราก็ได้ร่วมแชร์กันเป็นการแบ่งปันเทคนิคในการเรียนการสอนและการเรียนรู้
วันอาทิตย์ที่
26
มิถุนายน 2559
ช่วงเวลาของการเดินทางจากอุบลฯมาถึงบุรีรัมย์ครั้งนี้ถือเป็นช่วงเวลาที่ยาวนาน มีฝนตกลงมาไม่ขาดสายเกือบตลอดทางมีความชุ่มฉ่ำตามฤดูกาล ยิ่งเพิ่มความเงียบเหงาอีกทางหนึ่งด้วยการเดินทางคนเดียวเนื่องจากเพื่อนไม่ทันรถ ต้องมารอบหลังอีก การที่มาคนเดียวก็จะต้องนั่งกับคนอื่นที่ไม่รู้จัก คนก็เยอะที่ว่างก็ไม่ค่อยมีแต่ก็เลือกนั่งที่ว่างที่หนึ่งซึ่งฝั่งตรงข้ามมีกระเป๋าวางอยู่พอเจ้าของที่นั่งมานั่งปรากฏว่าเป็นชายแก่คนหนึ่ง น่าจะไม่ใช่คนไทยจึงไม่ได้พูดอะไร จนถึงสถานีศรีสะเกษ มีผู้ชายคนหนึ่งมานั่งเบาะฝั่งตรงข้ามข้างชายชราขาก็ยาวเกะกะ อยู่ดีๆก็ฟุบหลับมาทับกระเป๋าใบใหญ่ของเราที่วางไว้ที่ตัก พอเงยหน้าขึ้นมาเขาก็กล่าวคำขอโทษ เราก็ไม่ได้ว่าอะไรและรีบเปลี่ยนที่นั่ง ยังไงก็หาที่นั่งใหม่ที่ปลอดภัยกว่านี้ดีกว่าระยะทางยังอีกยาวไกล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น