การปฏิบัติภารกิจในสัปดาห์ที่ 3 ตั้งแต่วันที่ 2-8 พฤษภาคม 2559
วันจันทร์ที่ 2 พฤษภาคม 2559
ถึงเวลาแล้ว!!!!!!!!!! ในการนำเสนอแผน แต่วันนี้เป็นโอกาสดีที่ตื่นเช้า ไปเดินป่า และเป็นวันแรกที่ได้เดินพร้อมครูใหญ่ เพราะปกติจะออกเดินสายๆ ทำให้ไม่ทันครูใหญ่เนื่องจากเวลาปกติที่ครูใหญ่ออกเดิน จะเป็นเวลา ตีห้า สี่สิบ เมื่อวานก็ไม่ทัน แล้วครูดอกไม้บอกว่าถ้าเดินป่ากับครูใหญ่ น่าจะได้อะไรเยอะ ซึ่งก็เป็นความจริงเลยทีเดียว เพราะว่าครูใหญ่มีเรื่องเล่ามากมายเกี่ยวกับป่า และวันนี้ยังมีของแถม เพราะมีคนร่วมเดินป่า รวมทั้งหมด 8 คน เป็นเรื่องสนุกที่วันนี้มีช่วงเวลาเดินผ่านป่ามากที่สุด เพราะปกติที่เดินป่า มักจะเดินตามคันนาเป็นส่วนใหญ่ การเดินแต่ละวันก็ช่วยเผาผลาญแคลอรีได้พอสมควร แถมยังทำให้เราได้สูดอากาศที่สดชื่นในตอนเช้าอีกด้วย และสิ่งที่ยากที่สุดในวันนี้นั่นก็คือ มีคนถามว่า “ทำไมถึงอยากเป็นครู” ซึ่งก็ไม่ใช่คนแรกที่ถามแบบนี้ เพราะตั้งแต่เรียนครูมาก็มีหลายคนที่ถามแบบนี้ แต่คำตอบ ก็ไม่ใช่ พ่อแม่อยากให้เป็นครูอย่างแน่นอน เพราะพ่อแม่ไม่เคยขีดเส้นไว้ให้เดินอยู่แล้ว เรามีสิทธิ์ตัดสินใจเอง เราสามารถเลือเองได้ เพราะฉะนั้นจะไม่มีเลยว่าเวลาที่ต้องทำงานเพื่อส่วนรวมแล้วจะให้เหตุผลว่า พ่อไม่ให้ทำหรือแม่ไม่ให้ทำ ทุกอย่างขขึ้นอยู่ที่เราตัดสินใจ ซึ่งเราต้องดูที่ตัวเราว่าได้แค่ไหน พยายามได้อีกไหม เรียนรู้ได้อีกไหม เปิดใจพอหรือยัง ทุกอย่างที่ทำ คือ เลือกแล้ว ก็บอกให้พ่อแม่รับรู้ แต่ท่านก็ไม่เคยว่า หรือห้ามอะไร ก็จะมีขัดบ้างนิดหน่อย ก็เพียงแค่นั้น แล้วคำถามที่ว่าทำไมถึงอยากเป็นครูหรือทำไมเรียนครู ถ้าจะตอบแบบตรงไปตรงมาก็ยาก เพราะความจริงแล้วชอบศาสตร์ที่เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์สุขภาพ การช่วยเหลือคนอื่น ถ้าถามว่าชอบหรือไม่ชอบอาชีพครูก็บอกได้เลยว่า รู้สึกเฉยๆ แต่อีกความคิดหนึ่งคิดว่า อาชีพครูก็เป็นอาชีพชั้นสูง เป็นอาชีพที่มีคุณต่อคนอื่น เป็นอาชีพที่ต้องสร้างคน ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ดี ซึ่งในช่วงเวลาที่เรียนคณะครูนี้ก็ไม่เคยคิดว่าจะเลิกเรียน ยิ่งเรียนก็รู้สึกว่าเรายังด้อย ยังต้องพัฒนาแต่ก็ไม่รู้หรอกว่าคำตอบที่สสวยหรูของคนที่อยากเป็นครูคืออะไร แต่สำหรับตัวเองแล้วอยากจะบอกความรู้สึกตอนที่เลือกคณะที่จะเข้าเรียน ตอนที่จบ ม.6 ก็มีแค่ แพทย์ เภสัช แล้วก็ครุศาสตร์ แต่พื้นฐานความคิดในการที่อยากจะเลือกทั้งหมดมาจากการที่เราอยากพูดกับคน และอยากช่วยเหลือคน แต่พอมาคิดวันนี้ก็คิดว่ามีคำตอบให้ตัวเองอยู่แล้ว แต่สิ่งที่ยังไม่รู้คือ ยังไม่มีคำตอบให้คนอื่น
วันอังคารที่ 3 พฤษภาคม 2559
ในเช้านี้ เกินป่าสนุกอีกแล้ว แต่ได้ระยะทางไม่ค่อยไกลเพราะต้องทำเวลา ด้วยความตั้งใจของครูดอกไม้ที่จะพาคุณครูจากโครงการนอกกะลาไปดูบัวบา ซึ่งเป็นบัวดอกเล็กๆ ซึ่งเวลาตามลดจะเจอบัวอยู่เป็นกลุ่มเยอะมากแต่ คราวนี้เนื่องจากน้ำขึ้นจึงไม่ค่อยเห็นบัวและความตั้งใจที่ว่าจะเดินข้ามฝั่งน้ำไปที่ถนนใหญ่ก็ต้องล้มเลิกความตั้งใจเนื่องจากน้ำขึ้นเยอะมาก และได้เจอคุณตาพายเรือหาปลาด้วย เกือบได้นั่งเรือข้ามฝั่งแล้ว คงจะเป็นบรรยากาศที่ดีมากถ้าได้พายเรือดื่มด่ำกับธรรมชาติในตอนเช้า และภารกิจหลักในวันนี้ก็เป็นการทำปฏิทินการสอนวิชาคณิตศาสตร์ซึ่งเป็นการแก้ใหม่ ก็ต้องเพิ่มเติมทั้ง 10 สัปดาห์ เรื่องยากก็ติดตรงที่คิดไม่ออกนนี่แหละ รวมไปถึงขี้เกียจคิดด้วย นอกจากแผนคณิตศาสตร์แล้ว ก็ต้องทำแผน PBL ซึ่งทำร่วมกับครูดอกไม้ก็อยากทำมานานแล้ว เพราะหมกมุ่นอยู่กับคณิตศาสตร์มาพอสมควร ถึงเวลาเปลี่ยนแปลงบ้าง แต่คณิตศาสตร์ก็ทิ้งไม่ได้ ครูป้อมบอกว่าให้ทำคู่ขนานกันไป แต่ระวังเกิดการสับสน โจทย์การทำ PBL มีชื่อหน่วยว่า “เด็กเส้น” ซึ่งจะกล่าวถึงอาหารประเภทเส้นที่ปัจจุบันนี้ทุกคนนิยมรับประทานเพราะคิดว่าสะดวก ง่าย รวดเร็ว หากินง่าย ถือเป็นโจทย์ใหญ่ในการเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 วันนี้มีตลาดวันอังคาร ถือเป็นครั้งที่ 2 ในการไปซื้อของที่ตลาดวันอังคาร ซึ่งสิ่งที่กลัวที่สุด คือ การได้สิ่งของนิดเดียวแต่หมดเงินเยอะ แต่สุดท้ายก็เป็นแบบนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้เกิดขึ้นก็คือการเรียนรู้ กิจกรรมเหล่านี้ก็เช่นเดียวกัน การได้ทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อนก็เหมือนเป็นการสัมผัสประสบการใหม่ การพูดคุยกัน ทำให้พบกับมุมมองใหม่ๆ แนวคิดของแต่ละคน ผ่านการแสดงออก การกระทำต่างๆ ดังนั้นแล้วการเรียนรู้เกี่ยวกับคนจึงเป็นเรื่อง สนุก ท้าทาย และไม่น่าเบื่อ
วันพุธที่ 4 พฤษภาคม 2559
นอกจากทำปฏิทินการเรียนรู้คณิตศาสตร์ หรือจะเรียกว่าแผนคณิตศาสตร์แล้ว วันนี้ก็มีโอกาสทำ การเรียนรู้ PBL ด้วย เนื่องจากคุณครูดอกไม้ให้ศึกษาการจัดการเรียนรู้ PBL นานแล้ว วันนี้จึงเริ่มต้นจากการทำสามเหลี่ยมเหตุการณ์ ซึ่งหน่วยที่จะสอน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 เกี่ยวกับอาหารประเภทเส้น โดยให้เส้นเป็นปัญหาหลักและเชื่อมโยงไปสู่การเรียนรู้ต่างๆ ทั้งวิทยาศาสตร์ การงานอาชีพ ภาษา หรือแม้แต่เรื่องสุขภาพ เนื่องจากเป็นงานเกี่ยวกับการคิดทั้งสิ้น ก็ต้องมีข้อมูลที่จะนำร้อยเรียงที่มากพอ สิ่งสำคัญก็คือ การค้นคว้าเพิ่มเติม เพื่อให้ตัวเราเองเกิดความเข้าใจและสามารถเชื่อมโยงได้ ในตอนเย็นของวันนี้มีกิจกรรมพิเศษคือ การกินข้าวนอกบ้าน เดินทางไปกินแจ่วฮ้อนที่ “ร้านลำมาศ” เนื่องจากไปกันหลายคนจึงได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นและเห็นอีกมุมหนึ่งของอำเภอลำปลายมาศดังนั้นงานที่ต้องใช้ความคิด เมื่อคิดไม่ออกก็ต้องเลิกทำ ให้ไปทำอย่างอื่น เป็นการพักผ่อน แล้วรีบดึงตัวเองกลับมา อย่าปล่อยตัวเองให้ละเลยงานมากเกินไป
วันพฤหัสบดีที่ 5 พฤษภาคม 2559
วันพักผ่อนกับวงกลมของการเรียนรู้
วันนี้ตามปฏิทินแล้วเป็นวันฉัตรมงคล
ซึ่งถือเป็นวันหยุดราชการ แต่ทุกคนที่โรงเรียนนอกกะลาไม่ได้หยุด
วันนี้ก็มาทำงานตามปกติ เพราะงานไม่ใช่งานใช้แรงกาย แต่ใช้แรงสมอง
ซึ่งในแต่ละวันของ การทำงานก็เหมือนเป็นการพักผ่อนไปด้วยอยู่แล้ว
และยิ่งวันนี้ถือเป็นวันพิเศษ เนื่องจากเป็นวันนัดประชุมครู
การประชุมครูในแต่ละครั้งจะไม่ใช่การนั่งบนเก้าอี้
แล้วมีประธานในที่ประชุมนั่งหัวโต๊ะที่ประชุม และที่นี่จะนั่งล้อมเป็นวง
นั่งที่พื้น มีเบาะรองนั่งคนละอัน ถือสมุดคนละเล่ม กับปากกาคนละด้าม
ไม่มีเลขาคอยจดบันทึก ในวงประชุมทุกคนสามารถแชร์ประสบการณ์ได้
ถามเรื่องที่ตนเองสงสัยได้
หรือการนำเสนองานของแต่ละคนยังเหมือนการเล่าสู่กันฟังธรรมดา
และการแนะนำก็เหมือนกับการเล่าถึงความรู้ที่นำไปสู่ทักษะที่สามารถนำไปปรับปรุงผลงานได้
ยกตัวอย่างในวันนี้ คือ ครูน้ำผึ้งได้จัดทำหน่วยจิตศึกษา มานำเสนอ ซึ่งเป็นการจัดการเรียนการสอนอย่างหนึ่งที่เกี่ยวกับจิต
ซึ่งหน่วยนี้เป็นหน่วยใหม่ มีชื่อว่า หน่วย “มายา”
ซึ่งทุกคนในที่ประชุมได้ทำความเข้าใจไปพร้อมๆกับครูน้ำผึ้งซึ่งจะเป็นผู้สอนนักเรียนในเรื่องมายานี้
ทุกประเด็นที่เกี่ยวกับมายาจะถูกเกี่ยวโยงจนหมด จนครูมีความชำนาญและสามารถนำไปสอนเด็กๆได้
ทุกครั้งที่มีการประชุมจะได้อารมณ์เหมือนอยู่ในห้องเรียนรู้
จากที่สังเกตการณ์ทำงานส่วนใหญ่ จะไม่ค่อยมีการบอกงานกัน แต่ทุกคนมีสิทธิ์คิด
มีสิทธิ์ออกแบบงานของตัวเองสามารถปรึกษาขอคำแนะนำได้เสมอ
แต่แล้วรูปแบบงานต่างๆจะคลี่คลายเมื่อได้ลงมือทำ แต่ก่อนจะลงมือทำงานต่างๆก็มองเห็นภาพงานอยู่แล้วเพราะวิธีการทำงานต่างจะตดตามผนัง
ที่เรียกว่า wall thinking อยู่แล้ว เอกสารการทำงานต่างๆทั้งแผนการสอน PBL
จิตศึกษา
แผนคณิตศาสตร์ ผลงานนักเรียน ไม่ได้ถูกเก็บไว้เป็นความลับ
ทุกอย่างที่จะมีประโยชน์ต่อผู้อื่นได้ถูกนำมาเผยแพร่ทั้งหมด
เหล่านี้จะเป็นความรู้ที่ยั่งยืน อย่างที่ได้ฟังคำกล่าวมา เนื่องจาก เหล่านี้
สามารถใช้ได้จริง ตรวจสอบได้ และส่งต่อได้จริง
ที่นี่อาจจะเรียกการสร้างสัมพันธภาพด้านการทำงาน การสร้างความคิดเชิงบวก
หรือการสร้างแรงบันดาลใจ ว่าสนามพลัง แต่จะขอเรียกว่า “วงกลมของการเรียนรู้”
เพราะเมื่อไหร่ที่นั่งเป็นวงกลม เมื่อนั้นก็จะมีการเรียนรู้ได้เหมือนกัน
 |
 |
วันศุกร์ที่ 6 พฤษภาคม 2559
แล้วสิ่งที่ได้พบเจอ ก็ทำให้ภาพชัดเจนยิ่งขึ้นว่า การเรียนรู้เกิดขึ้นทุกที่ แม้อยู่ในห้องน้ำ ทุกๆวันก็เข้าห้องน้ำอยู่แล้ว แต่บางที่เจอความรู้หรือเรื่องราวต่างๆเราก็ลืมใส่ใจไปเพราะไม่ได้เห็นประโยชน์เท่าที่ควร แต่วันนี้ ขณะที่ทำงานเกี่ยวกับอาหารประเภทเส้น เชื่อมโยงหน่วยย่อยไปที่ สารปนเปื้อนในอาหาร แล้วตอนเข้าห้องน้ำก็เจองานที่นักเรียนทำไว้ติดอยู่ผนังห้องน้ำ เรื่องสารปนเปื้อนอาหาร และนี่แหละคือความชัดเจนของ วลีที่ว่า การเรียนรู้เกิดขึ้นได้ทุกที่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น